@ Ερωτευμένη Τσούχτρα#4 Έξοχη περιγραφή της τυπικής μακροχρόνιας διαδικασίας της ψυχοθεραπείας. Ακριβώς έτσι είναι. Αλλά μόνο όταν αυτή αποβαίνει επιτυχής. Η αποτυχία της είναι πολύ συχνό φαινόμενο και μπορεί να οφείλεται σε διάφορους λόγους (ή σε συνδυασμό λόγων) τους οποίους δεν είμαι σε θέση να αναλύσω. Ωστόσο, είναι καλό να γνωρίζει ο κόσμος το πρότυπο για να αντιλαμβάνεται σύντομα πότε αυτή είναι βοηθητική και χρήσιμη και να λαμβάνει τα μέτρα του αντίστοιχα. #5 Χρησιμοποιώντας το επίσης έξοχο σχόλιο της Ερωτευμένης Τσούχτρας ως εισαγωγή του δικού μου, αυτό που λες, Mind the Gap, ότι συμβαίνει είναι αναμενόμενο έως ένα βαθμό λόγω των δεδομένων. Εκτός από την προσωπική μελέτη, αυτοπειθαρχία, συγκέντρωση, ενασχόληση εις βάθος με το αντικείμενο πάνω στο οποίο σ' ενδιαφέρει να βελτιωθείς (αλλά κυρίως ελεύθερη εσωτερική αφοσίωση - είναι προϋπόθεση για να είναι δημιουργικός και αποτελεσματικός ο ζήλος που θα επιδείξεις τόσο στην έκβαση των σπουδών σου σε επίπεδο απόκτησης τυπικών και αντικειμενικών προσόντων, πχ. γνώσεις, βαθμοί, πτυχία, όσο και στην αυτοεκτίμησή σου και πίστη στις δικές σου ικανότητες και δυνατότητες ως προς την επιστημονική σου εξειδίκευση), μπορείς, επίσης, να μαθαίνεις από τους συμφοιτητές σου που θεωρείς ανώτερούς σου στο επιστημονικό πεδίο (για όποιον λόγο : προπτυχιακά, έμφυτη κλίση, διευρυμένο πνεύμα). Να "συνεργάζεσαι" μαζί τους, να τους συμβουλεύεσαι πιθανόν, να συμμετέχεις σε συζητήσεις τους, ακόμα κι αν κάνεις απλώς παρέα μ' αυτούς (κι αυτό μπορεί να βοηθάει). Με λίγα λόγια, μην ντρέπεσαι και μην αισθάνεσαι ανασφάλεια να μαθαίνεις από τους καλύτερους, όποιοι κι αν είναι αυτοί - ακόμα κι αν αυτοί είναι σε μια βαθμίδα τυπικά κατώτερή απ' τη δική σου (πράγμα που, απ' ό, τι λες, στην περίπτωσή σου δε συμβαίνει καν).
