Πολύ όμορφη η ιδέα της Κάρολ, ομολογώ οτι θα ήθελα κι εγώ να ακολουθήσω τα βήματα μια αρχαίας προσωπικότητας χωρίς το ταξίδι να είναι απλά νοερό!Μου αρέσει που προβάλλονται τακτικά τέτοια θέματα περιοδικό σας. Και που ίσως αποτελέσουν το ερέθισμα για τους αναγνωστες να ψάξουν και να ανακαλύψουν γοητευτικές σελίδες της αρχαιότητας- και όχι μόνο.Παρατηρώ στα σχόλια και ορισμένα αιτήματα που ανακύπτουν κάθε φορά σε θέματα που αφορούν την αρχαιότητα. Συνήθως μια μονομανία με ασήμαντα θέματα όπως οι σεξουαλικές προτιμήσεις/κλίσεις διαφόρων γνωστών προσωπικοτήτων της εποχής. Προφανώς και υπήρχε σχέση ερωμένου/εραστή μεταξύ Αδριανού και Αντίνοου, είναι κάτι ελάχιστα αμφισβητίσιμο από τους ιστορικούς. Άλλωστε ίδρυσε μια πόλη, στην Αντινοούπολη της Αιγύπτου, προς τιμήν του. Τώρα για τη θεοποίηση, ίσως φαντάζει ρομαντική η πράξη. Σύμφωνα με άλλους είναι απλά το μέτρο για την κατανόησά μας του πόσο διαφορετικά ήταν τα ήθη τότε, πόσο ξένες κάποιες ιδέες που για εκείνους ήταν δεδομένα, αυτονόητα. Και τέλος για ποιο λόγο να διδάσκεται στα σχολεία (?) η σχέση του Αδριανού με ένα έφηβο αγόρι? Γιατί να μη διδάσκεται οτι ο αυτοκράτορας ήταν από τους ελάχιστους πραγματικά φιλέλληνες αυτοκράτορες της Ρώμης, οτι αγαπούσε τη φιλοσοφία, οτι προσπάθησε να καταστείλει τη δουλεία -ένα σκληρότατο με τα σημερινά ήθη αλλά πλήρως αποδεκτό έθιμο σε όλους τους αρχαίους πολιτισμούς ανεξαιρέτως?
