φορείς ιδεολογιών υπάρχουν σε κάθε πτυχή της κοινωνίας. Μ αυτή τη λογική θα πρέπει να σταματήσουν να υπάρχουν παρατάξεις και στο συνδικαλιστικό κίνημα. Το φοιτητικό κίνημα έχει μεγάλη ιστορία και παράλληλα έχει σύγχρονη παρουσία. Κινητοποιήσεις για τη μη κατάργηση της δωρεάν δημ΄λοσιας παιδείας, για τη διανομή δωρεάν συγγραμάτων, για τη δωρεάν σίτιση, για χρήματαα για την έρευνα, για για για. Και όχι δεν ευθύνονται καθόλου οι παρατάξεις συλλήβδην για το χάλι των πανεπιστημίων. Γι αυτό ευθύνονται οι πολιτικές που εφαρμόζονται τα προηγούμενα χρόνια, η υποχρηματοδότηση των τελευταίων χρόνων, η εν γνώση υποβάθμιση των δημόσιων πανεπιστημίων και η αντίστοιχη ''αναβάθμιση'' των ''κολλεγίων'', η συνέργια των διοικούντων των πανεπιστημίων με τα παραπάνω, η κατάργηση του ασύλου και πολλά άλλα. Οι λαμογιές παρατάξεων δαπ και πασπ, οι συνεννοήσεις με προέδρους κοσμήτορες κτλ κτλ είναι το αντίστοιχο φαινόμενο με τα αντίστοιχα κόμματα τους . Αντίθετα οι συνελεύσεις των συλλόγων, οι κινητοποιήσεις οι εκδηλώσεις και οι πολιτιστικές δραστηριότητες στους χώρους των πανεπιστημίων από το οργανωμένο φοιτητικό κίνημα που τόσο σνομπάρεται, είναι η άλλη όψη. Και ναι, πείτε για το ξύλο που πέφτει και και και. λες και στην υπόλοιπη κοινωνία δεν συμβαίνει τίποτα και αυτά είναι συμπτώματα μόνο του πανεπιστημίου (όπου, όταν και αν συμβαίνουν).