Σε ευχαριστώ Σανάνθη. Η αλήθεια είναι πως δεν με θυμάμαι να ζητάω κάτι από αυτά. Ίσως να είχα χαιδέψει ένα αλογάκι παραπάνω, και να είχα πει ότι είναι όμορφα τα άλογα, όχι ότι θέλω να κάνω 3 φορές την βδομάδα ιππασία. Το χιόνι πάντως σίγουρα το σιχαινόμουνα και τα πέδιλα του σκι, τραύμα το έχω να τα κουβαλάω με παγωμένα χέρια. Μάλλον πήγαινε ως εξής: "Open S ποιο μουσικό όργανο θέλεις να μάθεις;" "δεν ξέρω..." "μα τι, δεν σου αρέσει κανένα; Δεν είναι δυνατόν!" Εδώ έχω αρχίσει να νιώθω μη φυσιολογική που δεν μου αρέσει κανένα οπότε λέω ένα στην τύχη. Και αυτή η "τύχη" με ακολουθεί για τα υπόλοιπα 5-6 χρόνια γιατί τώρα επενδύσαμε σε αυτό το όργανο και το αγοράσαμε και κάναμε ήδη τόσα μαθήματα και ο καθηγητής λέει ότι έχεις ταλέντο κ.ο.κ Γενικά είχα πιστέψει ότι δεν είναι φυσιολογικό να μην μου αρέσουν οι δραστηριότητες αυτές και δεν αντιδρούσα-επαναστατούσα όσο θα έπρεπε. Μέχρι να πάω τρίτη γυμνασίου ήμουν μια ¨φυσιολογική" κόρη. Μετά συνάντησα τον εαυτό μου με άλλους τρόπους και έμαθα να λέω όχι.
