Πωπω, Open S!Και παρ'ολη αυτή την παραζάλη της παιδικής σου ηλικίας, εχεις καθαρό βλέμμα και είσαι σε θέση να αξιολογήσεις πρόσωπα και πράγματα όσο πιο ψύχραιμα και αντικειμενικά γίνεται, μπράβο. Μία ερώτηση προέκυψε από το πολύ ενδιαφέρον σχόλιό σου και αν θες, μου απαντάς: σας άρεσαν όλες αυτές οι δραστηριότητες στις οποίες τρέχατε με τη μαμά σας, ή τα διάλεγε εκείνη για εσάς; Μήπως το ζητούσατε εσείς μέσα στον παιδικό ενθουσιασμό σας, αυτό θέλω να πω. Κι αν κάποια στιγμή δεν αντέχατε τόσες πολλές και διαφορετικές δραστηριότητες (λογικό), είχατε το θάρρος να το επικοινωνήσετε; Σας άκουγε; Σ'ευχαριστώ :)Υ.Γ. Ειλικρινά απορώ πώς βρίσκατε τόσο χρόνο, εμείς εχουμε μια δραστηριότητα για κάθε παιδί και μας φαίνεται αρκετή. Ο ελεύθερος χρόνος για άραγμα κρίνεται απολύτως απαραίτητος για όλους μας, για τη διανοητική/ψυχική και σωματική μας υγεία. Κάθε οικογένεια βέβαια ιεραρχεί διαφορετικά τις προτεραιότητές της, αλλά κάπου δεν πρέπει να μπαίνει ένα όριο;