Μεταξύ 1-3 ετών πήγαινα με την κόρη μου κολυμβητήριο. Το είχα διαλέξει γιατί λατρεύω το νερό και ήταν μια ευκαιρία και να για μένα για άσκηση -έστω και λίγο. Στη μικρή ομάδα μας οι υπόλοιπες μαμάδες πήγαιναν τα παιδιά τους και σε χορό, θεατρικό παιχνίδι και ξερω γω τι άλλο. Καποιες από αυτές προσπαθούσαν να με ψήσουν να ακολουθήσω κι εγώ στα μαθήματα παραμυθοκατασκευής οπότε γυρνάω με ειλικρινή απορία και τους λέω "συγνώμη, ρε κορίτσια, εσείς τους δικούς σας φίλους πότε τους βλέπετε;". Τα βλέμματα που εισέπραξα δεν περιγράφονται.
