# 1 έχω βρεθεί ακριβώς στην ίδια θέση (καρακαψούρας -ατελείωτου καψίματος όμως ε- μετά από 10ετή σχέση) και καταλαβαίνω πόσο αβάσταχτη σου φαίνεται η φάση που είσαι τώρα, και ακόμα περισσότερο η απόφαση να απομακρυνθείς και να μην κάνεις καμία κίνηση. Θα συμφωνήσω απόλυτα με προηγούμενα σχόλια, αν και εκείνος ήθελε, απλά θα είσασταν μαζί, χωρίς συζητήσεις, χωρίς αμφιβολίες, χωρίς αναλύσεις του στυλ τι εννοεί και μήπως εννοούσε κάτι άλλο και μήπως έπρεπε να είχα πει κάτι που δεν είπα (παρεμπιπτόντως, μικρή σημασία έχει το ό,τι "δεν έδειχνες την καψούρα", την είχε καταλάβει έτσι κι αλλιώς).Δεν υπάρχει άντρας που να θέλει και να μην κάνει σχέση, αυτά τα προγράμματα τύπου τρίτη-πέμπτη-σάββατο ή μόνο σ/κ απλά δεν παίζουν στην περίπτωση που κάποιος θέλει πραγματικά τον άλλον, και όλα τα "είσαι φοβερή και θαυμάζω τις απόψεις σου αλλά εγώ είμαι κλειστός/φοβάμαι τη δέσμευση/ φεύγω για το εξωτερικό/είμαι πληγωμένος/εσωστρεφής/καταραμένος ποιητής κλπ κλπ" τα ακούω βερεσέ και έτσι θα πρεπε να τα ακούς κι εσύ. Μην κάνεις καμία κίνηση, δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα.Την καψούρα θα την ξεπεράσεις αργά ή γρήγορα. Θα βάλεις πλερέζες, που λες κι εσύ, θα χτυπηθείς λιγάκι, θα γράφεις μηνύματα και θα τα σβήνεις, αλλά θα σου φύγει. Πάντα φεύγει, και κατά τη γνώμη μου αυτή η χλιαρή και ενίοτε crazy-making συμπεριφορά του άλλου, τώρα σε στεναχωρεί αλλά μακροπρόθεσμα βοηθάει στο ξενέρωμα. Και ξέρω ότι τώρα σου φαινεται αδιανόητο (έως και βλακεία) αυτό που θα πω, αλλά κάποια στιγμή ίσως και να σκεφτείς ότι ήσουν τυχερή που έζησες κάτι τόσο έντονο (συναισθηματικά εννοώ) από την πλευρά σου μετά από μια μακροχρόνια σχέση, ακόμα κι αν δεν προχώρησε με τον τρόπο που θα ήθελες και που τώρα σου φαίνεται ιδανικός.
