#7Λοιπόν, σήμερα σας έχω λύσεις:Η δύσκολη πίστα είναι οι συγγενείς και λέω δύσκολη γιατί δεν σε ξέρω. Για μένα είναι εύκολη αλλά νομίζω πως δεν ισχύει για την πλειοψηφία αυτό. Αν ισχύει, χαίρομαι. Προσωπικά ειρωνεύομαι τους καβαλημένους, εξηγώ στους μπερδεμένους, μαλώνω με εκείνους που οι άλλοι "δε δίνουν σημασία".Αν είναι συνάδελφοι, δεν έχουμε πολλά πολλά, ή δεν φροντίζουμε διακριτικά να μη συμμετέχουμε σε τέτοιες αφόρητες ηλίθιες συζητήσεις ή λέμε ωχ βαριέμαι, πάω να παίξω πασιέντζα ή λέμε τι είδαμε στον ύπνο μας ξέρω 'γω. Ανάλογα πάντα με το τι μας παίρνει-μη μας κάνει και τη ζωή πατίνι.Αν είναι κάποιος που δεν επηρεάζει με κανέναν τρόπο τη ζωή μας, αναλόγως τη διάθεση μας. Ή τον παρατάς εκεί που μιλάει, φεύγεις, γυρνάς πλάτη, γενικώς αδιαφορείς όπως σου 'ρθει ή κατεβάζεις καντήλια, είναι καλή ευκαιρία αν είσαι γενικώς χολοσκασμένη ή σκας στα γέλια. Feel free, όπως κι αυτός.
