#2.Εμπιστοσύνη μάλλον σου έχει ακόμα,αφού συνεχίζετε,να κάνετε παρέα.Όμως τα επαγγελματικά της δε θέλει,να τα συζητήσει μαζί σου,γιατί την έπρηξες.Ενώ τη θεωρείς λογικό άνθρωπο και συγκροτημένο,την αμφισβήτησες.Είπε κι αυτή μια φορά,να κάνει το παράπονο της και σε βρήκε απέναντι,να της κουνάς το δάχτυλο.Εσύ δεν αποφεύγεις συγκεκριμένες κουβέντες με κάποια άτομα,που ξέρεις,ότι δε συμφωνείτε και στο τέλος μόνο που θα ταραχτείς;Κι όσο τη ρωτάς,τόσο θα το αποφεύγει.Δεν ξέρει,ότι έχεις αναθεωρήσει.Άσε,σου λέει,να το προσπεράσουμε αυτό,γιατί θα μου ξεφύγει στο τέλος κανένα καντήλι και θα γίνουμε μαλλιοκούβαρα.Μπορείς,να της εξηγήσεις,ότι εκείνη την περίοδο θεώρησες,ότι αυτά όφειλες να της πεις σαν φίλη.Κατάλαβες όμως εκ των υστέρων,ότι ξεπέρασες τα όρια.Προφανώς δεν ήθελες το κακό της.Δεν εκτίμησες πολύ καλά την κατάσταση και με ποιο τρόπο θα ήσουν περισσότερο υποστηρικτική.Και να ακούς παραπάνω σε όλα.Να ακούς,για να καταλάβεις.Για να νιώσει,ότι έχει απέναντι έναν άνθρωπο,που θα τα πει και θα ξαλαφρώσει.Αυτό πείθει περισσότερο απ'όλα.Αλλά ακόμα κι αν δε θέλει κάποιος,να μοιραστεί κάτι μαζί μας,είναι οκ.Δε χρειάζεται,να γινόμαστε πιεστικοί.Μερικές φορές είναι πολύ ανακουφιστικό,να ξέρεις,ότι ο άλλος είναι φίλος και ακριβώς για αυτό το λόγο γνωρίζει και πότε να σωπαίνει.
