#3 Κι εγώ δεν κατάλαβα την απαξίωση της Α, μπα, όχι τόσο για την παραφιλολογία γύρω από το mindfulness, αλλά για το ότι ο ψυχιατρος θα έπρεπε να είναι απλά ευγενικός για να ασχολείται με αυτό. Ως τεχνική για να μπορέσει κάποιος να καθυσυχάσει το συνοθύλευμα σκέψεων (άκυρων τις περισσότερες φορές) που μας βασανίζουν ανά πάσα στιγμή, είναι εκπληκτική και αναγνωρισμένη από τον κλάδο της ψυχολογίας. Η παραφιλολογία γύρω από αυτό είναι εκνευριστική (λες και είναι κάτι μαγικό που λίγοι μπορούν να εμφυσήσουν) αλλά στην ουσία του είναι τόσο απλό. Καθαρίζεις το μυαλό σου από το βουητό και ηρεμείς και το καταφέρνεις συνήθως επικεντρώνοντας σε κάτι απλό και μηχανικό όπως το τι συμβαίνει στο σώμα σου, αλλά πετυχαίνει μια χαρά ακόμα και με το να πλένεις τα πιάτα, ζωγραφίζεις, πλέκεις, ακόμα και να μετράς προβατάκια για να κοιμηθείς. Όταν πια έχεις συνειδητοποιήσει πως λειτουργεί και πως μπορείς να το επιτύχεις ανά πάσα στιγμή (χωρίς να χρειάζεται να πλέκεις κάθε φορά), τότε μπορείς να χρησιμοποιήσεις την τεχνική όποια στιγμή θέλεις. Όσο περισσότερη πρακτική εξάσκηση κάνουμε, τόσο περισσότερο μπορούμε να το επιτύχουμε και με μεγαλύτερη διάρκεια. Π.χ. εγώ το χρησιμοποιώ αν λόγω ανησυχίας δεν μπορώ να κοιμηθώ το βράδυ, οπότε αρχίζω να μετράω ρυθμικά μαζί με την αναπνοή μου, προσπαθώντας να επικεντρωθώ στο μέτρημα και να αποδιώξω απλά όποια άλλη σκέψη έρχεται στο μυαλό μου και μέχρι το 200 έχω κοιμηθεί. Είναι επίσης πολύ χρήσιμο στην καθημερινή μας ζωή όταν πρέπει να πάρουμε αποφάσεις και συνήθως έχουμε χιλιάδες σκέψεις στο μυαλό μας που ξεπηδάνε από την ανησυχία μας και δεν μας αφήνουν να συγκεντρωθούμε στο πρόβλημα που θέλουμε να επιλύσουμε. Το μυαλό μας χρειάζεται περιόδους ανάπαυλας και λειτουργεί καλύτερα όταν δεν είναι σε μόνιμη κατάσταση χάους, ενώ μαθαίνει έτσι να μπορεί να επικεντρώνεται.Είναι κάτι που οι άνθρωποι το κάνανε για χιλιάδες χρόνια χωρίς να το συνειδητοποιούνε, μιας και παλαιότερα δεν ερχόμασταν σε επαφή με τόσες πληροφορίες καθημερινά, ενώ κάναμε μηχανικές δραστηριότητες που δεν χρειαζόντουσαν σχεδόν καθόλου σκέψη. Δεν χρειάζεται να φτάσουμε σε επίπεδο γιόγκι ή όποιου άλλου θεωρείται ειδικός σε αυτό και το καταφέρνει για ώρες, το χρησιμοποιούμε όσο μας είναι χρήσιμο.
