Το ερώτημα αυτό νομίζω έχει απαντηθεί για την αγγλόφωνη νεολαία (τέλος πάντων την περασμένη νεολαία των 90s) με τον ωραιότερο τρόπο από τον Kenneth Branagh και τον Baz Luhrman μιας κι αναφέρθηκε και ο Σαίξπηρ πιο κάτω.Το παν είναι να μην είναι κάτι δυσκοίλιο κι υπεροπτικά δοσμένο στα παιδιά ή στους νέους Μια χαρά "ροκ" μπορεί να παρουσιαστεί το "κλασικό" και να είναι αγαπητότατο σε οποιαδήποτε γενιά. Ο τρόπος είναι που κάνει την διαφορά κι όχι το αντικείμενο το ίδιο. Το πιστεύω πάρα πολύ αυτό που σου λέω και το εφαρμόζω και στα δικά μου τα παιδιά.