4. θα σου έλεγα να μην υποτιμάς τα συναισθήματά σου γιατί έχουν πολλά να σε μάθουν. για κάποιο λόγο ένιωσες ό,τι ένιωσες, κάτι είχε να σου δείξει. ίσως σε στεναχώρησε οτι κατάλαβες πως ήσουν κι εσυ guest στη δική του ιστορία και όχι πρωταγωνίστρια αλλά όλη αυτή η επίπονη διαδικασία σε βοήθησε να δεις καλύτερα την πραγματικότητα, να ρίξεις τον εγωισμό σου και ίσως να αποκτήσεις περισσότερο mindfulness που τόσο κοροϊδεύει η λένα απο πάνω. (σημείωση: ναι ρε λένα, όλοι κάπως ψάχνονται. απο την εποχή του Αριστοτέλη έως την Ποπ. Ο καθένας με τον τρόπο του και με τις ευκαιρίες που του δίνονται. εγω ξεκίνησα με μπουκάι και έχω διαβάσει ό,τι μπορείς να φανταστείς. τώρα μου φαίνονται απίθανα χλιαρά αυτά που λέει αλλά δεν θα το παίξω και παντογνώστης οτι δεν τον είχα ανάγκη όταν τον διάβαζα)Άν τα δεις σα χαμένα χρόνια, θα είναι χαμένα χρόνια και θα τα κλείσεις πίσω σου χωρίς να τα εξετάσεις συνεχίζοντας επ' άπειρον τα ίδια λάθη. Άν τα δεις όμως σαν εμπειρίες ζωής, σαν μαθήματα, θα ηρεμήσεις και θα μπεις στη διαδικασία να βλέπεις τη ζωή έτσι γενικότερα.