Το ζητούμενο είναι το νόημα πίσω απο τις λέξεις. Η επιβολή λέξεων στον δημόσιο λόγο είναι κατ ουσίαν επιβολή ενός φοβικού τρόπου σκέψης. π.χ. Το θέμα δεν είναι αν θα πείς ρομά ή γύφτος. Το θέμα είναι πως δημοσίως φοβάσαι να εκφέρεις τα ακριβή σου συναισθήματα για τους ρομά μή τυχόν και χαρακτηριστείς κομιστής κάποιου ρατσιστικού στερεότυπου. Εστω και εάν αυτά τα συναισθήματα εδράζονται σε αληθινές βιωματικές καταστάσεις. Εκείνη η ομάδα που επιβάλλει λέξεις ουσιαστικά επιβάλει ανεκτές απόψεις. Και το κάνει με ΤΕΡΑΣΤΙΑ επιτυχία ειδικά όταν βλέπεις 18χρονα sjw με ύφος υπεροπτικού καθηγητή να '' σοκάρονται'' ξανά και ξανά στο Twitter. Μία γενιά ήδη μεγάλωσε νοώντας άλλα και λέγωντας άλλα. Οι επόμενοι;