#7 συμφωνώ με τη Λένα πως εξαρτάται αρκετά για τι διάφορες μιλάμε, αλλά επίσης κ για το προσωπικό όριο του καθενός με βάση την οποία ιδεολογία του. Επισης, μεγαλώνοντας κάποιοι εξελισσόνται και κάποιοι μένουν σταθεροί στις απόψεις τους. Φίλοι που ίσως έχεις από παιδί η φοιτητής\τρια ίσως μεγαλώνοντας να εξελίσσονται διαφορετικά (κ είναι φυσιολογικό). Στα 20 μου διάλεγα φίλους κ φίλες με βάση το ποια μπαρ μας αρέσει να πηγαίνουμε ή το στυλ ντυσίματος μας (εντάξει προφανώς μιλάω για κατηγορίες που δεν είναι εξόφθαλμα ακραία ρατσιστές πχ, καρικατούρες όπως είπε κ η Λένα). Στα ίδια άτομα τώρα, 10+ Χρονά μετά παρατηρώ κάποιες ιδεολογικές διάφορες που με ενοχλούν αρκετά ώστε να μην ξανάθιξω αντίστοιχα θέματα σε βαθειά συζήτηση μαζί τους αλλά όχι αρκετά ώστε να κόψω παρεα. Παράδειγμα - πολύ καλή μου φίλη εδώ κ πολλά χρόνια, παντρεμένη με 2 παιδιά, μου έκανε κουβέντα για το πως να φροντίσω τον άντρα μου τώρα που παντρευτήκαμε κ περιλάμβανε συμβουλές για σιδέρωμα, μαγείρεμα κ διαφορά αλλά με το σχόλιο «γιατί κακά τα ψέματα είναι δίκη μας δουλειά όλα αυτά». Προφανώς κ απογοητεύτηκα, προφανώς κ προσπάθησα να πω πως δεν πιστεύω το ίδιο κ το συζητήσαμε. Είναι κάτι που 10 χρόνια πριν δεν είχα ´μυριστεί´ ομολογουμένως (δεν χρειάστηκε τότε!) κ τώρα αναρωτήθηκα μα τι στο καλό τέτοια σεξιστική συμπεριφορά δεν την είχα πάρει πρέφα? Αν συναντούσα την ίδια κοπέλα τώρα κ άκουγα κάτι τέτοιο δεν θα ήταν σίγουρα φίλη μου, έλα όμως που χουμε φάει μαζί ψωμί κ αλάτι κ παραμένει φίλη μου. Στο προσωπικό μου όριο, ως τώρα τουλάχιστον, μπορώ να ανεχτώ αυτην την ιδεολογική διαφορά , ίσως αν ήταν κάτι πιο ακραίο να μην μπορούσα. Για μένα το δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι ισχύει σε κάποια ακραία παραδείγματα πχ αν κανείς παρέα με Χρυσαυγίτες το πιθανότερο να είσαι ρατσιστής (κ ποσά αλλά). Σε περιπτώσεις που μιλάμε για χαρακτηριστικά ή ιδεολογίες πιο προς την μέση ίσως είναι υπερβολή ή υπεραπλούστευση η ρήση, γιατί πολλές απόψεις σε διαφορετικά θέματα ενδεχομένως να μην μπαίνουν πάντα στο ίδιο «κουτάκι» ή με την ίδια ενταση.
