#6Νομίζω πως πρέπει να πεις τις σκέψεις σου στον φίλο σου καθαρά και ξάστερα και χωρίς άλλες καθυστερήσεις, ώστε να τον αφήσεις να αποφασίσει αν θα μείνει μαζί σου ή αν του αξίζει κάτι καλύτερο.Να σου δώσω κι ένα παράδειγμα; Φαντάσου ότι είσαι μόνη στα 38 και έχεις βρει έναν συνομήλικό σου με τον οποίο βγαίνετε κάνα δίμηνο και νιώθεις ότι τον γουστάρεις και θέλεις να το πάμε πιο σοβαρά. Του το λες κι αυτός σου απαντάει ότι φοβάται τις σχέσεις, επειδή παντού γύρω του βλέπει άπειρα ζευγάρια που στην πραγματικότητα δεν θέλουν να είναι μαζί, συνέχεια τσακώνονται, τα τρώει η φαγωμάρα, εντάσεις, ξενοπηδήματα, βρισιές, κρυφές σχέσεις, καταπίεση, μέχρι και ξύλο. Οπότε σου λέει να το πάτε στο χαλαρό και για πιο σοβαρά να το δείτε σε ένα-δυο χρονάκια, μήπως κάτι έχει αλλάξει ως τότε. Ναι, μπορεί ο άνθρωπος όντως σε δυο χρόνια να θέλει να είναι μαζί σου (όπως μπορεί εσύ σε δυο χρόνια να θες τελικά να κάνεις παιδί), αλλά δεν συμφωνείς ότι θα έχει κάνει καλά που θα σου έχει εξηγηθεί, ώστε να αποφασίσεις κι εσύ τι θα κάνεις με τον εαυτό σου και τη ζωή σου;