Μπορώ να καταλάβω πλήρως εκείνους που θέλουν να έχουν εικόνες στα γραφεία τους. Δεν μπορώ να καταλάβω εκείνους που ενοχλούνται στη θέα τους. Θα με ενδιέφερε να ακούσω μία καλή αιτιολόγηση αυτής της ενόχλησης, χωρίς γενικόλογες αναφορές σε μοντέρνα κοσμικά κράτη (Γαλλίες και Φιλανδίες έναντι «Ιράν και ψωροκώσταινας»): Αυτές μου φαίνονται πιο πολύ για συνθήματα και όχι επιχειρηματολογία υπαρκτών ενοχλήσεων. Άλλωστε κοσμικό κράτος από κοσμικό κράτος διαφέρει.Για να καταλαβαίνουμε τι λέμε: Στην προεπαναστατική (τσαρική) Ρωσία, οι δημόσιοι υπάλληλοι είχαν υποχρέωση να φέρουν κάθε μήνα χαρτί από τον παπά της ενορίας πως εξομολογούνται και κοινωνούν. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ προβληματικό. Η εικόνα στον τοίχο όχι. Ειδικά από την στιγμή που από κάτω της εξυπηρετούνται μία χαρά και κανονικότατα Χριστιανοί, αλλόθρησκοι, άθρησκοι, παγανιστές και ξέρω εγώ τι άλλο δίχως η εικόνα να υπαγορεύει από μόνη της μία προνομιακή ή μη-προνομιακή μεταχείριση.Τέλος, επειδή γίνεται σύγκριση με το ισλάμ, να πούμε πως αυτή είναι εν μέρει άκυρη. Εκεί, δεν εικονίζεται ο Θεός. Ούτε άγιοι υπάρχουν. Άρα ούτε και εικόνες ούτε και σύμβολά «τοίχου».