Κι εγώ έχω σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου (ή σπαστική κολίτιδα) αλλά εγώ έχω την έκδοση με κόψιμο, όχι δυσκοιλιότητα. Α, περνάω καταπληκτικά. Έχω ακυρώσει εξόδους, δραστηριότητες, έχω χάσει και μεροκάματα ουουουου. Το δε σκηνικό αφήνω πολύ γλυκά το φιλάκι και τρέχω ακόμα πιο γλυκά στην τουαλέτα είναι ακόμα καλύτερο. Φαρμακευτική αγωγή και εμπιστοσύνη στο γιατρό μας. Όσο για τη διαχείρηση του άγχους...ψυχολόγος και καλή μας υπομονή. Αλλά ρε παιδιά πραγματικά, είναι τεράστια ταλαιπωρία που στην κοινωνία μας ότι έχει να κάνει με την αφόδευση είναι σαν ταμπού. όντως όσοι εχουμε τέτοια προβλήματα τραβάμε πολύ μεγαλύτερα ζόρια από ότι θα τραβούσαμε αν μπορούσαμε να τα μοιραστούμε άνετα. Λοιπόν, μη σε νοιάζει και πήγαινε στο παιδί και πες "Μήτσο ξέρεις ήθελα να σε πω ότι πάσχω από δυσκοιλιότητα και πονάω αφόρητα πολλές φορές και είναι ένα πρόβλημα που χρειάζεται κάποιο χρόνο από τη ζωή μου για να το φροντίσω, πραγματικά υποφέρω". Αν με κάποιο τρόπο δεις ότι αυτό το θέμα τον πειράζει, τον ξενερώνει ή δεν προσπαθεί έστω να καταλάβει, ξέρεις... Μπορείς να βρεις κάποιον άλλον με περισσότερη κατανόηση. Πάντως δοκίμασε να του μιλήσεις, σίγουρα δεν χάνεις κάτι.