#7 Ειναι προφανες νομιζω απο τη συμπεριφορα του συντροφου σου οσο περνουσαν τα χρονια οτι ενας χωρισμος ηταν στα σκαρια καιρο. Μαλιστα, εκπλησσομαι που δεν ησουν εσυ αυτη που το εληξε, εφ'οσον εβλεπες οτι "απο ευγενικος κοινωνικος χαβαλες ειχε γινει αποτομος κ εριστικος και νευριαζε με το παραμικρο". Ο τροπος που το εληξε, δε, ηταν απαισιος, κανεις δεν αξιζει τετοια συμπεριφορα, ποσο μαλλον μια γυναικα που τον αγαπουσε, τον στηριζε, τον ειχε βαλει στο σπιτι της και τον ανεχοταν για 11 χρονια! Τωρα, οσο και να χρειαζεσαι να θρηνησεις τη σχεση σου συναισθηματικα, οπως εχουν ηδη πει καποιοι αλλοι σχολιαστες, πρεπει να επικεντρωθεις στα πρακτικα. Πρεπει ν κατσετε και να τα βρειτε μεταξυ σας πολιτισμενα. Να του πεις το και το, εμενες στο σπιτι μου 11 χρονια σαν να ηταν και δικο σου, τωρα που φευγεις δε γινεται να παρεις μαζι σου πραγματα που χρειαζομαι για να ζησω, τουλαχιστον οχι αμεσα. Τα παντα θα πρεπει ν τα χωρισετε, αφου ειχατε τα παντα μαζι (λογαριασμους, επιπλα κλπ). Μην τον αφησεις να φυγει ετσι απλα, να κοιταξεις το δικο σου συμφερον. Να θυμασαι πανω απ'ολα, ΣΟΥ ΑΞΙΖΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ.
