Θα ήθελα να πω πως όλα θα γίνουν καλύτερα, αλλά είμαι σε ανάλογη φάση και, τουλάχιστον προς το παρόν, έχω αποφασίσει ότι θα είμαι δυστυχισμένος. Ακολουθώ αγωγή για περισσότερο από έτος, με βοήθησε πολύ, ειδικά στην αρχή και την απερίγραπτη μαυρίλα που ζούσα μετά από διαζύγιο (αν και νομίζω ότι κρυβόταν για πάνω από δεκαετία μέσα μου), αλλά ως εκεί.Δεν έχω καμία διάθεση για ζωή, δεν θέλω να δημιουργήσω τίποτα ούτε μπορώ να δω πώς το μέλλον μπορεί να γίνει καλύτερο. Το μόνο που με νοιάζει είναι να είναι καλά ο γιος μου, και είναι ο μόνος λόγος που ακόμα στέκομαι στα πόδια μου.Δοκίμασα παράλληλα ψυχοθεραπεία σε δύο διαφορετικούς ψυχιάτρους αλλά σταμάτησα, απλά δεν μου προσφέρει κάτι σημαντικό το να μιλάω περί ανέμων και υδάτων. Ούτε μου αλλάζει την οπτική το ότι θα διαβάσω αισιόδοξες εκτιμήσεις και οδηγίες ζωής. Τι να πω, καλή τύχη εύχομαι, σίγουρα δεν είναι όλοι στην κατάστασή μου.