Καλησπέρα σε όλους.Εγω προσωπικά είμαι ευτυχής που διάβασα το άρθρο σαςΉμουν ένα πολύ χαρούμενο άτομο.Αρχές Δεκεμβρίου επειγόντως νοσηλεύτηκε και χειρουργήθηκε η κόρη μου, εμένα συνέχεια στο νοσοκομείο.Οταν επιστρέψαμε στο σπίτι, διαπίστωσα πως ο,τι έκανα πριν δεν μπορούσα να το κάνω , ένιωθα μία τεράστια αηδία . Συγκεκριμένα, μου άρεσε να διαβάζω βιβλία, άκουγαατραγούδα μιλαγα με φίλους και φίλες, πήγαινα βόλτες.Η κόρη μου πρώτη κατάλαβε πως κάτι συμβαίνει και πως πρέπει να πάω σε ψυχίατρο.Εγω αρνιομουν πεισματικά.Εκλαιγα πολλές φορές κατά την διάρκεια της ημέρας.Δεν ήθελα να μου μιλάει κανένας .Μέρα με τη μέρα γινομουν χειρότερα, άρχισα να έχω άγχος και φοβίες. Στις 17/01/17, πήγα σε ψυχίατρο, διαγνώστηκα με διπλή αγχωδης και καταθλιπτική διαταραχή.Μού έδωσε χάπια και μου συνέστησε οπωσδήποτε ψυχολόγο.Είμαι σε αναμονή της καλυτέρευσης, διότι είχα κάποιες παρενέργειες από τα χάπια.Όλα τα συμπτώματα που αναφέρετε τα είχα , όλα μα όλα.Ένιωθα ένα τεράστιο κενό μέσα μου, δεν είχα συναισθήματα, ούτε λύπη , Τίποτα δεν με συγκινούσε τίποτα, δεν έτρωγα .Αισθάνομαι σαν να βρίσκομαι στην αναμονή της ζωηςΗ διάγνωση με πλήγωσε , θέλω κάτι γι'αυτό να μου πείτε.Τις πρώτες μέρες με τα χάπια νιώσατε κάπως χαμένος;Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για το άρθρο σας , σαν βάλσαμο στην καρδιά μου λειτούργησε.