χωρίς να μπω στο τρυπάκι 'παρέλαση-όχι παρέλαση', θα προσεγγίσω το θέμα από το πλάι. Ας αναλογιστούμε τί είναι η Παράδοση. Η Παράδοση είναι ένα σύνολο από κινήσεις που τις εκτελούμε compulsively και να τις θεωρούμε αυταπόδεικτα συνεπείς. Βάζουμε 'Μάρτι" τον Μάρτη∙ δεν υπάρχει κάποιος λόγος, απλά από παράδοση. Ή, μπορούμε να πούμε "το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης έχει παράδοση στις ανθρωπιστικές επιστήμες*". Η παράδοση στις ανθρωπιστικές επιστήμες του πανεπιστημίου της Οξφόρδης οφείλεται στην παράδοση του πανεπιστημίου της Οξφόρδης στις ανθρωπιστικές επιστήμες. Ξέρω 'γω, πες πολλοί άνθρωποι που πέρασαν από εκεί τις μελέτησαν και τις ανέπτυξαν, κι αυτό τράβηξε κι άλλους, κι άλλους, κ.ο.κ..Χρησιμεύει λοιπόν σε κάτι η Παράδοση; άλλος θα 'λεγε πως είναι η κόλλα που κρατάει ένα έθνος (πράγματι, στους Γάλλους που δεν είναι κατακερματισμένο έθνος, που υπάρχουν επιτεύγματα τα οποία τα παίρνουν πάνω τους συλλογικά, που έχουν μεγαλώσει μαζί της, η Παράδοση φαίνεται να δουλεύει). Πρέπει λοιπόν να κάνουμε αυτές τις ερωτήσεις στον εαυτό μας: μας ενδιαφέρει (έχουμε συμφέρον) να είμαστε ένα έθνος; θέλουμε παραδόσεις; ποιες παραδόσεις θα δεχτούμε; πότε πρέπει να έχει εγκαθιδρυθεί μια παράδοση ώστε να δικαιούται να αποκαλείται παράδοση; Και φτάνουμε στο τελευταίο ερώτημα: είναι η παρέλαση παράδοση; Ας κάνουμε κι άλλα ερωτήματα: θέλουμε την κατάργηση της παρέλασης επειδή δεν τη θεωρούμε παράδοση, ή επειδή θέλουμε να κατακερματίσουμε την παράδοση; (σημ.: κρίνοντας από το ύφος και την προβληματική της γράψασας, η συγκεκριμένη, πιθανολογώ, επιθυμεί το δεύτερο). Τέλος, να θυμίσω και πως οι διακοπές Χριστούγεννα-Πάσχα-Καλοκαίρι, παράδοση είναι. Και το πάρτυ, στα γενέθλεια, το κέρασμα, στην ονομαστική γιορτή, παράδοση είναι. Θα μπορούσα να αναλύσω και το αν και γιατί χρειάζονται, αλλά αρκετά έγραψα για την ώρα.*τον αστερίσκο τον έβαλα γιατί δε γνωρίζω πόση παράδοση πραγματικά έχει το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης στις ανθρωπιστικές επιστήμες, να το θεωρήσετε παράδειγμα γενόμενο υπό όρο.
