Το σκεπτικό που καταλογίζει στον Χαϊκάλη ακαταλληλότητα λόγω ελλείψεως εμπειρίας περί το κυβερνάν μου θυμίζει το σκεπτικό εργοδοτών που απορρίπτουν υποψήφιους εργαζόμενους λόγω ελλείψεως προυπηρεσίας . Το επιχείρημα αυτό έχει βέβαια κάποια αξία , η οποία όμως είναι σχετική , δεδομένου ότι συνιστά μάλλον σφάλμα λογικό ( λήψη του ζητουμένου ) : πώς θα αποκτήσει ο νέος πολιτευτής /εργαζόμενος εμπειρία , άρα πώς θα γίνει κατάλληλος , εάν δεν του εμπιστευτείς τη θέση / το αξίωμα ; Η χωρίς άλλο αποδοχή αυτής της λογικής οδηγεί στην ανακύκλώση των ίδιων και των ίδιων έμπειρων παλαιών προσώπων , με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Το κριτήριο λοιπόν για μένα είναι , 1) οι προσωπικές περγαμηνές , καθώς και 2) οι πολιτικές πράξεις και θέσεις εκάστου υποψήφιου , μπορούν να προδιαγράψουν με μεγάλη πιθανότητα ότι θα έχει θετική συνεισφορά στις δημόσιες υποθέσεις που θα αναλάβει , με τη βοήθεια και των οπωσδήποτε απαραίτητων συμβούλων καθώς και της συν τω χρόνω οπωσδήποτε αποκτηθησόμενης εμπειρίας ; ( Παρεμπιπτόντως , κατ΄εμέ ο Χαϊκάλης είναι απορριπτέος επειδή δεν πληροί το στοιχείο 2 .)