#7Πότε εμπεδώθηκε η έννοια του ‘’πολίτη’’στο συλλογικό μας ασυνείδητο;Αν εξαιρέσουμε τα χρόνια του Περικλή που πήρε σάρκα και οστά,ποτέ!Υπο διωγμό στους μετέπειτα αιώνες τόσο από το βυζαντινό μυστικισμό,οσο και από τον έντονο κοινοτισμό στα χρόνια της τουρκοκρατίας.Επανήλθε ως ξένο,πολιτισμικά,εμφύτευμα με την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους,φιλοδοξώντας να έρθει σε ρήξη με εμπεδωμένες,πλέον,νοοτροπίες.Νοοτροπίες που εχθρεύονται τις δυνατότητες του ανθρώπου,την ατομική ευθύνη,το χρόνο στην δημιουργική του διάσταση.Αμφιθυμική είναι έκτοτε η σχέση μας με το κράτος.Με το ένα χέρι,το αριστερό,υψωμένη γροθιά, απαιτούμε βρίζοντάς το.Με το άλλο,το δεξί,απλωμένο, επαιτούμε ικετεύοντάς το.Οχυρωμένοι πίσω από κάθε τι ‘’ιδιωτικό’’με την ιδιοτελή έννοια(σύλλογος,κόμμα,ομάδα κλπ)αδιαφορούμε,να μην πω μισούμε,κάθε τι δημόσιο με την έννοια του κοινού οφέλους.Γιατί το κοινό όφελος προυποθέτει ατομική ευθύνη,προυποθέτει και απαιτεί το ‘’βουλεύεσθαι’’και όχι το ‘’βολεύεσθαι’’.Να γιατί τα σπίτια μας είναι στην τρίχα και το πεζοδρόμιο από κάτω ζέχνει κυριολεκτικά και μεταφορικά(αισθητικά).