@petrosΑγαπητε φιλεΑν και ανφερεις οτι ησουν "νεος και αθωος" εικαζω οτι υπηρετησες πολυ μετα την περιοδο της δικτατοριας της 21ης Απριλιου.Εγω ,λοιπον,υπηρετησα απο τον Ιανουαριο του 1973 μεχρι τον Ιουλιο του 1975.Τριαντα μηνες και κατι ψιλα.Εζησα δηλαδη οσο υπηρετουσα τα γεγονοτα της Νομικης,το Πολυτεχνειο,και την τουρκικη εισβολη στην Κυπρο.Για καποιους λογους οι οποιοι δεν ειναι της παρουσης, απο καποιες συμπτωσεις, ετυχε να τα ζησω ολα αυτα απο "πολυ κοντα".και δεν εννοω "γεωγραφικα κοντα" και μονον.Σε βεβαιωνω οτι ποναει η ψυχη μου οταν καποιος ,πολυ νεωτερος μου,λεει "σιγα μην πεθανω για την πατριδα".Ισως και διοτι ο καλυτερος μου φιλος στον στρατο,η σειρα μου,το παιδι που κοιμοταν στο διπλανο κρεβατι στην Κορινθο οπου παρουσιαστηκαμε,εμεινε για παντα στην Κυπρο.Ας ειναι παντα αλαφρυ το χωμα που τον σκεπασε.Μην νομιζεις οτι δεν συμμεριζομαι,σε μεγαλο βαθμο,τις απογοητευσεις σου.Μαλλον εγω τις εχω σε πολλαπλασιο απο εσενα βαθμο,και οχι μονον λογω "στρατιωτικων αναμνησεων".Ομως η αγαπη προς την Πατριδα εχει καποια βασικα χαρακτηριστικα.Ειναι αδολη,ανιδιοτελης,και,κατα κανονα,"σιωπηλη".Οι γενναιοι οι οποιοι ειναι προθυμοι να θυσιασουν ακομη και την ζωη τους για την πατριδα,δεν επιζητουν καμμια δικαιωση,καμμια ανγνωριση,καμμια αναταμοιβη.Ουτε επηρεαζονται απο τις στρατιες των πατριδοκαπηλων, απατριδων και ριψασπιδων οι οποιοι αφθονουσαν παντοτε σε αυτον τον τοπο.Οι οποιοι κατα κανονα "χτιζουν καρριερες"πανω στην πατριδοκαπηλεια τους.Οτι κανουν το κανουν επειδη ετσι αισθανονται οτι πρεπει να πραξουν.Και οταν παρελθει η περιοδος του αγωνα και των θυσιων,εαν εχουν φυσικα επιβιωσει,επιστρεφουν στον αγωνα της ζωης.Σεμνα,σιωπηλα,και διακριτικα.Μπορει τα ονοματα τους να μην γινουν ποτε "κοινο κτημα".Μπορει να περασουν την ζωη τους παρακολουθωντας τους "λαγους",τα σκουπιδια που κρυβονται πριν ακομη ακουσθει ενα "μπαμ"στα λαγουμια τους,να γινονται πλουσιοι και διασημοι.Το αντεχουν,ομως,αγογγυστα.Γιατι ειναι αυτο που ειναι.Πατριωτες.
