#5: Πριν από ούτε χρόνο ήμουν στο 9/11 Memorial κ Μουσείο κ αν κ γενικώς αναίσθητη έβαλα τα κλάματα. Δεν είναι το ίδιο να έχεις διαβάσει κάτι σε ένα βιβλίο, να έχεις δει ένα άγαλμα ή ένα άρμα. Έβλεπες φωτογραφίες ανθρώπων με τους οποίους μπορούσες να ταυτιστείς, άνθρωποι που πήγαν στη δουλειά τους όπως κάθε μέρα κ 3000 δεν γύρισαν ποτέ πίσω, 1000 δεν βρέθηκαν ποτέ, έγιναν σκόνη. Δεν είναι το ίδιο να κάνεις παρέλαση κ να "τιμάς" ανθρώπους άλλης εποχής, αμφισβητίσιμης ηθικής (μερικοί) κ είναι διαφορετικό να κάνεις ένα μνημόσυνο σε ανθρώπους που πέθαναν πριν από 15 χρόνια, ανθρώπους με τους οποίους μπορούσες να ταυτιστείς. Όλοι θυμούνται που βρισκόντουσαν κ πως ενημερώθηκαν για το συμβάν. Για τα παιδιά μας δεν θα είναι το ίδιο κ για τα δικά τους μάλλον θα τους περνάει στο ντούκου.
