Δεν είναι ακριβώς έτσι θεωρητικά (αλλά πρακτικά έτσι θα γίνει πιθανότατα). Στα 25 χρόνια μπορεί να απολυθεί υπό όρο. Ο κανόνας είναι πράγματι η απόλυσή του στα 25 χρόνια, αλλά μπορεί να κριθεί με ειδική αιτιολογία κατ' εξαίρεση ότι είναι απολύτως αναγκαία η συνέχιση της έκτισης της ποινής του εξαιτίας της διαγωγής του κατά την διάρκεια της ποινής, που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι εάν απολυθεί θα τελέσει νέες αξιόποινες πράξεις.Δηλαδή απλά : Κανόνας η απόλυση στα 25 χρόνια (όσα χρόνια και αν έχεις καταδικαστεί) -η εξαίρεση ότι δεν απολύεσαι αν κριθείς επικίνδυνος (σπάνιο).Τώρα γιατί συμβαίνει αυτό; Είναι βλέπεις η σύγχρονη θεώρηση του ποινικού δικαίου που παριστάνει ότι σωφρονίζει και δεν τιμωρεί απλά (έχει κανείς την εντύπωση ότι στην Ελλάδα σωφρονίζει ;)Χωρίς να είναι το ποινικό η ειδικότητά μου, υποθέτω ότι το όριο αυτό (και άλλα χαμηλότερα όρια που υπάρχουν) έχει μπει για δυο λόγους :α) Θεωρητικός λόγος. Αφού υποτίθεται σε φυλακίζω για να σε σωφρονίσω, ό,τι και αν έχεις κάνει, τα 25 χρόνια είναι αρκετά. Πόσο να μείνεις μέσα πια για να σωφρονιστείς; Αν δεν έχεις σωφρονιστεί στα 25 χρόνια, γιατί να σωφρονιστείς στα 40 λ.χ.;β) Πρακτικός. Δεν έχουμε φυλακές. Οι διατάξεις που υπάρχουν και περιορίζουν τον χρόνο φυλάκισης ή και την αποκλείουν εντελώς (αναστολές) είναι πάμπολλες.Η προσωπική μου θεώρηση είναι ότι όλα αυτά είναι μπούρδες. Δεν είμαι φυσικά της απόψεως στο να καταστρέφουμε έναν άνθρωπο επειδή έκανε ένα λάθος, να γίνουμε Ιαβέρηδες, αλλά από την άλλη δεν γίνεται να τιμωρούμε κάποιον με 400 χρόνια φυλακή και να βγαίνει στα 25. Δεν (πρέπει να) είναι μόνο ο σωφρονισμός ο σκοπός της ποινικής δικαιοσύνης. Πρέπει να είναι επίσης ο παραδειγματισμός, η δικαίωση των θυμάτων (πείτε το και εκδικητισμό αν θέλετε - δεν με φοβίζουν οι λέξεις που είναι αντίθετες στην πολιτική ορθότητα) και η προστασία της κοινωνίας ειδικά από τύπους οι οποίοι καμιά ελπίδα σωφρονισμού δεν έχουν (γ' αυτό και δεν είμαι a priori αντίθετος στην θανατική ποινή για πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις).Σε ορισμένους μπορεί και να φαίνομαι οπισθοδρομικός. Ίσως γιατί είναι εύκολο να είσαι "ανθρωπιστής" και "προοδευτικός" με τον πόνο των άλλων θυμάτων.
