Πριν από λίγο καιρό διέσχιζα τη γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου ενώ άκουγα ειδήσεις για ακόμα έναν βομβαρδισμό στη Συρία. Σκέφτηκα: άντε πες να μην αναλογιστούμε τις ανθρώπινες απώλειες, τις τόσες χαμένες ή κουτσουρεμένες ζωές. Ακόμα και μόνο τις μη στρατιωτικές υποδομές να σκεφτούμε, αυτός ο πόλεμος και ο κάθε πόλεμος είναι τρομακτικός. Μέσα σε λίγα λεπτά, με λίγα πυρά πυροβολικού ή αεροπλάνων, με κόστος μερικές χιλιάδες ευρώ σε πυρομαχικά και καύσιμα, μπορεί να καταστραφεί μια ολόκληρη γέφυρα 600-800 εκατομμυρίων ευρώ, που χρειάστηκε 6-7 χρόνια για να κατασκευαστεί. Μέσα σε λίγες μέρες βομβαρδισμών μπορούν να καταστραφούν δεκάδες οικοδομικά τετράγωνα πολυκατοικιών τόσο που να μην σώζονται πια και να θέλουν κατεδάφιση. Νοσοκομεία δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ με πανάκριβο εξοπλισμό. Υπουργεία και αστυνομικά μέγαρα, σιδηροδρομικοί σταθμοί, υποδομές εταιρειών τηλεπικοινωνιών και ρεύματος, διυλιστήρια, δισεκατομμύρια ευρώ από τους κόπους δεκαετιών ολόκληρων ενός λαού. Ήταν η πρώτη φορά που σκέφτηκα πώς ούτε τα "ντουβάρια" που πέφτουν σε έναν πόλεμο είναι φτηνά.
