Πάρα πολύ ωραίο και ενδιαφέρον άρθρο, πόσα ανέμελα μεσημέρια καλοκαιριού θυμάμαι με Αγκάθα Κρίστι στο χέρι... Θεωρώ ότι οι εκδόσεις Λυχνάρι είχαν την καλύτερη μετάφραση (ειδικά από Τασσώ Καββαδία), που μετέφερε υποδειγματικά το βρετανικό χιούμορ στα ελληνικά!
