Η κριση στην Ελλαδα ειναι τριπλη: οικονομικη, πολιτικη και κοινωνικη και απο μια τετοια κριση δεν βγαινεις ευκολα. Κανενας δεν εμπιστευεται κανεναν, ολοι νομιζουν οτι ξερουν καλυτερα απο τους αλλους αλλα ταυτοχρονα ολοι βρισκονται σε συγχυση. Ο πολιτης βλεπει το κρατος σαν δυναστη, το κρατος βλεπει τον πολιτη σαν πηγη εσοδων και τιποτα αλλο. Μια κοινωνια που δεν ξερει τι θα πει κοινωνικη αλληλεγγυη, τωρα παει να μαθει, θελοντας και μη, γεματη οπισθοδρομικες αντιληψεις, ενας λαος που θελει ναναι ευρωπαιος αλλα και δε θελει, που γουσταρει που ειναι βαλκανιος αλλα και ντρεπεται ταυτοχρονα, που νιωθει και ανατολιτης αλλα δε ξερει αν πρεπει να το παραδεχτει. Μια κοινωνια που μεσα σε 20 περιπου χρονια περασε απο το γαιδουρακι στο Καγιεν, απο το τραντζιστορακι στα 40 δορυφορικα καναλια και τα πρωιναδικα και απο την κουβεντουλα στον καφενε, στο ξεκατινιασμα στο facebook.Και τωρα μια γενια που μεγαλωσε με το "100 λογοι που γουσταρω που ειμαι ελληνας" ψαχνει να βρει ειτε σε ποιους ξενους θα ριξει την ευθυνη για την κριση ειτε σε ποια χωρα θαταν καλα να μεταναστευσει.Αναρωτιεμαι ειλικρινα τι μας επιφυλασσει το μελλον...