Μα πως είναι δυνατόν να σκεφτεί ένας άνθρωπος που έχασε τον συντροφο του απο τη ζωή ότι αν ζούσε μπορεί κ να είχαν χωρίσει λόγω διαφορετικής καθημερινότητας.(?) απορω δλδ..ειναι λογική σκέψη για να ξεπεράσεις μια απώλεια συναισθηματική κ φυσική; νομίζω πως όχι.ο άνθρωπος της έχει φυγει απο τη ζωή.πως μπορεί να απαλύνει την απωλεια αυτη προσαπτωντας υποθετικά στη σχέση ένα ενδεχόμενο τέλος.; το θεμα ειναι να μπορέσει μαθαίνοντας να διαχειριζεται το παρόν κ το μέλλον της. Να δίνει συνεχως στον εαυτο της τα περιθώρια να νιώσει σε μια σχέση ασφαλής,ήρεμη κ δοτική. Έτσι ίσως θα μπορέσει μέσα απο την συντροφικότητα να χτίσει τα θεμέλια μιας υγιούς σχέσης που -γιατι όχι- θα αντέξει στον χρονο κ θα της προσφέρει όλα αυτά που κάθε άνθρωπος έχει λίγο πολύ την αναγκη να ζήσει κ να μοιραστεί.