@geop: Όταν έγραψα το σχόλιο μου δεν είχε δημοσιευτεί το δικό σου, οπότε δεν το έλαβα υπόψη μου στην απάντησή μου. Καταρχάς, η άποψή σου και οι θέσεις σου στέκουν από μόνες τους σαν επιχειρήματα, δεν χρειάζεται να κάνεις αυθαίρετες υποθέσεις για εμένα για να τις αποδείξεις. Κι εγώ λοιπόν μεγάλωσα (μέχρι τα 6 μου) σε νησί, σε οικογένεια κτηνοτρόφων. Χωρίς playstation αν έχει κάποια σημασία. Μία από αυτές τις φορές που έκλαψα κι εγώ για ένα «φιλαράκι» μου, σταμάτησα να τρώω και κρέας. Δεν θέλω να κάτσω να σου αναλύσω τις απόψεις μου ή τις πράξεις μου γενικώς (θα σου είναι και βαρετό) αλλά να είσαι σίγουρη ότι έχω ασχοληθεί αρκετά προκειμένου να ξέρω από που προέρχονται οι τσάντες και τα παπούτσια, οπότε η πληροφορία σου δεν με σόκαρε ευτυχώς.Επίσης, δεν λέω να σταματήσουν με μιας όλοι οι άνθρωποι να τρώνε ή να παράγουν κρέας, να φοράνε η να φτιάχνουν δέρμα. Αυτό θα είχε καταρχάς σαν συνέπεια να χάσουν πάρα πολλοί άνθρωποι τη δουλειά τους, και αυτό που μέχρι τώρα ήταν βασανισμός για τα μη ανθρώπινα ζώα, να γίνει ξαφνικά βασανιστήριο για τους ανθρώπους. Πιστεύω όμως, ότι με μία σταδιακή συνειδητοποίηση του τι είναι η βιομηχανία κρέατος, τι σημαίνει η υπερκατανάλωση και τελικά η σπατάλη ζωών, μπορεί να φέρει μία μετατόπιση, τόσο στους «καταναλωτές», όσο και στα αντίστοιχα επαγγέλματα. Σιγά σιγά. Ύπηρχαν άλλωστε και άλλες περιπτώσεις στην ιστορία, που όντως κάποιες κοινωνίες μετατοπίστηκαν από την παραγωγή/κατανάλωση κρέατος. Παράδειγμα (εκτός από τους Πυθαγόρειους που είπα πριν) ήταν οι κολεκτίβες των Ισπανών Αναρχικών τα χρόνια του εμφυλίου, που πιστεύω ότι είναι ένα παράδειγμα που αποδεικνύει ότι όταν αρχίσω να σκέφτομαι πως να μην εξουσιάζω τον διπλανό μου και την διπλανή μου, είναι πολύ πιθανόν να επεκτείνω αυτήν την σκέψη και στις μη ανθρώπινες ζωές. Αυτά.