Εχεις φορεσει τα καλα σου.. Το λιγο πιο στενο και αποκαλυπτικο φορεμα σου για να τονιζονται ολα τα σημεια του σωματος σου χωρις να αφηνεις το παραμικρο στην φαντασια.Εχεις βαφτει, εχεις φτιαξει τα μαλλια σου για να φαινεσαι πιο ομορφη.Εχεις αλλαξει το βλεμμα σου, το υφος σου καθως τα προβαρεις στον καθρεπτη μαζι με τις εξυπνες και μοιραιες ατακες που θα πεις σε οποιον ερθει να ταισει τη ματαιοδοξια σου. Δε νοιωθεις καθολου αβολα, απεναντιας νοιωθεις η πιο ωραια ολου του milky way, ετοιμη να κοιταξεις απο πανω μεχρι κατω το προσωπικο και τους πελατες του μαγαζιου επικριτικα, μεχρι να διαπιστωσεις απο που πηραν τα ρουχα τους, πως καθονται αυτα στο σωμα τους επιβεβαιωνοντας ταυτοχρονα σιωπηλα ποσο πιο ωραια εισαι εσυ απο ολους τους προαναφερθεντες και τις φιλες σου φυσικα (τις οποιες εχεις σκαναρει απο το σπιτι, οπου με τις συμβουλες σου εχεις βεβαιωσει οτι δεν θα ειναι "καλυτερες¨ απο εσενα). Μπαινεις μεσα, χωρις να πληρωσεις φυσικα εισοδο διοτι εισαι πασιγνωστη σε ολους, με υφος χιλιων καρδιναλιων ενω παιζει ενα τραγουδι που οι στιχοι του σε ελευθερη μεταφραση ειναι : κουνα τον κωλο σου, δωσ'το μου... και τα σχετικα. Εννοειται οτι καθεσαι στο πιο κεντρικο σημειο του μαγαζιου οπου ολοι μπορουν να σε "θαυμασουν" και απο το οποιο μπορεις να κανεις τα γλυκα ματια στον εκαστοτε μπαρμαν, μηπως σε κερασει κανενα σφηνακι. Κοιτας ολους τους αντρες σαν πιθανο κερασμα και ολες τις γυναικες σαν θανασιμο εχθρο. Παιρνεις ενα ποτο και περιμενεις τα υπολοιπα να σου τα κερασει μια γνωστη αντροπαρεα (την οποια εχεις γνωρισει καιρο τωρα και σε κερναει) μονο και μονο για να μεθυσεις και να "ριξεις¨ ολα αυτα που επονται στο αλκοολ. Την επομενη μερα, ξυπνας με την μασκαρα λιωμενη στα ματια σου, με ενα κεφαλι καζανι και με τον ¨φιλο¨ σου απο τη γνωστη αντροπαρεα, που δεν γουσταρεις, αλλα τον πηδας γιατι θελεις να διατηρειται το μεταξυ σας "παρε δωσε¨. Στελνεις μηνυμα για να καλημερισεις τον καημενο που πρηζεις 24 ωρες το 24ωρο αλλα δεν εχετε σχεση παρολο το γεγονος που ο ιδιος ειναι καλο παιδι και ενδιαφερετε για εσενα. Σε λιγο καιρο, ενω συνεχιζεις την ζωη σου ετσι, ενω εχεις απογοητευσει το καλο παιδι με τις συμπεριφορες σου, γνωριζεις εναν "μαλακα" που σου φερεται στην αρχικως ενταξει αλλα στη συνεχεια ολο και χειροτερευουν τα πραγματα και αναρωτιεσαι (μαζι με τις φιλες σου παντα) αν σου(/σας) αξιζει κατι τετοιο... Ξερεις ποια ειναι η αληθεια? Ειναι οτι κολωνεις να εισαι ο εαυτος σου, γιατι βαθια μεσα σου δεν σου αρεσει.Δεν αφηνεσαι, δεν ζεις για εσενα.Ζεις για ολους του υπολοιπους και για το τι θα πουν για εσενα.Για την εικονα και την επιφανεια.Βγαινεις εξω για να σε δουν και οχι για να δεις εσυ, το οτιδηποτε που μπορει να σε εξελιξει και να σε κανει να μαθεις πραγματα.Βγαινεις για να προσποιηθεις, δεν εισαι αληθινη γιατι δεν εχεις να παρουσιασεις κατι αλλο εκτος απο τον φτιαχτο εαυτο σου. Δεν μας φταιει το ειδος της διασκεδασης, μας φταινε οι ανθρωποι.
