Εγώ ένα ξέρω: οι περισσότεροι από 'δω μέσα άλλα θα λέγατε αν σας έσφαζαν τη μάνα, τον πατέρα, το παιδί κτλ. Που μακριά από 'μας, δηλαδή... Ή μάλλον δε θα τα λέγατε, για να μη σας πουν υπανάπτυκτους αλλά σίγουρα θα τα σκεφτόσασταν. Δεν είμαι υπέρ της αυτοδικίας αλλά σα να μου φαίνεται ότι πάμε να συνηθίσουμε στην ιδέα τέτοιων εγκλημάτων και τη βαθύτερη αιτία τους την αντιμετωπίζουμε ως άλλο ένα κοινωνικό φαινόμενο για κουλτουριάρικες αναλύσεις. Να μπουκάρουν εκεί που κοιμάσαι, να σου πολτοποιούν το κρανίο κι οι γύρω σου μετά να κάθονται και να σκέφτονται "Αν είχαμε περισσότερη Γλώσσα στα σχολεία δε θα συνέβαιναν τέτοια πράγματα / Αν βλέπαμε λιγότερη τηλεόραση και διαβάζαμε περισσότερο βιβλία δε θα είχαμε τέτοια / Αν το παιδί δε μεγάλωνε σε αναμορφωτήριο αλλά σε ανάδοχη οικογένεια δε θα 'χε ψυχολογικά προβλήματα"... Τι με νοιάζει το μεθύσι, η ντάγλα και η ντίρλα του κάθε άρρωστου-ξεάρρωστου-προβληματικού-καταπιεσμένου όταν εγώ νιώθω ότι χωρίς λόγο και αιτία θα μπει ο άλλος μέσα και θα με κομματιάσει;; Ή μήπως έφταιξε(-α) ο άμοιρος που είχε λαμβάνειν μια σύνταξη;; Έλεος, ρε παιδιά, έλεος!