#3Ξέρεις τί θυμήθηκα διαβάζοντας την ερώτήσή σου;Τα ανήψια μου μωρά και ο αδερφός μου (ένα άτομο πολύ αξιόλογο και με γνώσεις παιδαγωγικής)να σχολιάζει στην αδερφή μας ότι μάλλον αρχίζουν να γίνοται κακομαθημένα. Πχ ιστορία για να φάνε όπου ήθελαν, τους έκανε όλα τα χατήρια κτλ. Θυμάμαι πόσο δίκιο έβρισκα στασ λόγια του, όπως βρίσκω και στα δικά σου, τα εφαρμόζω στα παιδιά μου.Λοιπόν έχουν περάσει τα χρόνια και τα αγόρια της έχουν γίνει 2 υπέροχα 20χρονα αντράκια. Καλά παιδιά, ευγενικά, άριστοι στα μαθήματα, κοινωνικοί, χαρά θεού με δυο λόγια.Αναρωτιέμαι λοιπόν, η μαμά τους έχει κάνει τόσα πράγματα που παιδαγωγικά είναι λάθος, τα παιδιά μας όμως έχουν γίνει κουκλιά. Ποιό να είναι το μυστικό τελικά;Μη μου πείτε ρώτησέ την, τί να της πώ, πώς και μεγάλωσες εσύ τόσο καλά παιδιά αν και με λάθος χειρισμούς;Ίσως τελικά να αγωνιάς υπερβολικά και εσύ, ποιός ξέρει;