Πολλά πανεπιστήμια έχουν στα κριτήριά τους να έχεις μέσο όρο από κάποιο όριο κ πάνω, πχ. πάνω από 7 τα περισσότερα, κ φυσικά τα τοπ πανεπιστήμια παραπάνω. Η χρησιμότητα της ρήτρας είναι πως αν πχ διαβάσεις ένα μάθημα κ κάποια ερώτηση/άσκηση όταν το δώσεις είναι κάπως πιο περίεργη, κολλήσεις εκείνη τη στιγμή, πέσει ερώτηση σε κάποιο θέμα που ακόμα κ αν το διάβασες δεν τό χεις κ πολύ - αλλά παράλληλα θες να περάσεις το μάθημα με 7 κ πάνω, βάζεις ρήτρα ώστε αν ο καθηγητής σε βαθμολογήσει κάτω του 7 να κοπείς κ να το ξαναδώσεις. Φαντάζομαι πως για κάποιον που έχει στόχο να πάει για μεταπτυχιακό στο ΜΙΤ για παράδειγμα, βάζει την ρήτρα του πιο ψηλά στο 8 φερειπείν. Μού χει τύχει σε μάθημα νά χω διαβάσει τα πάντα εκτός από ένα μικρό απόσπασμα κεφαλαίου, ε και εννοείται έπεσε ερώτηση που αφορούσε στο απόσπασμα εκείνο και έπιανε και 25%. Που σήμαινε πως στην καλύτερη θά παιρνα 7,5 υποθέτοντας πως όλα τα υπόλοιπα ήταν απολύτως σωστά κ δεν είχα παραλείψει κάτι (ήταν θεωρητικό μάθημα που χρειαζόταν ανάπτυξη, οπότε δύσκολο να υπολογίσω ακριβώς πόσο θά βγαινε ο βαθμός). Έβαλα ρήτρα κ το ξανάδωσα, όπου στάθηκα πιο τυχερή και το πέρασα με 8,5. :)