Απλό, όμορφο, συγκινητικό.Δεν θα μπορούσα να μην συμφωνήσω. Από όπου κι αν προέρχονται, από όποια σημεία κι αν μαζεύονται σιγά σιγά τα κομμάτια που τα συνενώνουν, εντέλει τα κίνητρα συντελούνται μέσα μας. Οι ανασφάλειες, οι μιζέριες, οι φαυλότητες, οι αφορισμοί και οι μηρυκασμοί όλων τούτων δεν προμηνύουν κανένα όφελος. Με τη διαφορά πως η απογοήτευση είναι μία περιοχή της ζωής στην οποία θα μάθεις να κατοικείς. Κάποτε θα χρειαστεί να μείνεις και εκεί, ίσως περισσότερο από ό, τι υπολόγιζες. Δεν θα είναι μόνο αναγκαστικό, θα είναι και αναγκαίο. Καλύτερα να το μάθεις νωρίτερα παρά αργότερα. Και είναι και εκείνοι που δεν το μαθαίνουν ποτέ, με αποτέλεσμα να υποφέρουν, εκείνοι που δεν αντέχουν να αγκαλιάσουν και αυτό το συναίσθημα, να συνδιαλλαγούν και να συναλλαγούν και με αυτή την υπαρξιακή συνθήκη. Η ζωή είναι ένα νόμισμα με δύο όψεις. Η πλευρά στην οποία το νόμισμα θα καθίσει μετά το φλιπάρισμα στον αέρα επαφίεται στην τύχη. Η ματιά με την οποία θα δεις την επιφάνεια της πλευράς που σου έλαχε στο χέρι είναι όντως δική σου υπόθεση και βρίσκεται εκεί ακριβώς : στο χέρι σου. Μόνο αυτή η προσθήκη από εμένα.