Πόσο πολύ συμφωνώ μαζί σου! Κι εγώ ταυτίζομαι απόλυτα με σένα και την κοπέλα της ερώτησης, καθότι ανέκαθεν υπήρξα αδύνατη χωρίς να συντρέχει κάποιος λόγος υγείας. Το πόσα άσχημα σχόλια έχω ακούσει, δε λέγεται! Από τα πιο απλά: "αδυνατισες;" (δεν έχω καθρέφτη σπίτι μου, εσένα περίμενα να μου το πεις), μέχρι "τι να την κάνεις την γυμναστική; να γυμνασεις τα κοκαλα;", "σαν σκιάχτρο εισαι" και δε συμμαζεύεται!!! Τα σχόλια των οικειων μου είναι καλοπροαιρετα και ξέρω ότι τα λένε από ανησυχία. Τα δε κακεντρεχη σχόλια είναι πολλά. Αλλά ειλικρινά κι εμένα αυτό που με ενοχλούσε πάντα είναι ακριβως αυτό που λες: γιατί το να πεις σε μια αδύνατη "πού τα βάζεις τα κιλά; στα αυτιά;" είναι λιγότερο αγενες από το να πεις σε μια χοντρή ότι παχύνε.Ζούμε σε μια εποχή υλικής ευδαιμονίας, η ποικιλία εδεσμάτων είναι πραγματικά απεριόριστη, το φαγητό θεωρείται -και είναι- μια από τις απολαύσεις της ζωής, κανείς, ωστόσο, δεν μπορεί να σεβαστεί ότι δεν έχουν όλοι τον ίδιο μεταβολισμό και ότι επίσης, δεν τρώνε όλοι τις ίδιες ποσότητες. Ουτε τρωμε ολοι τον αμπακα καθε φορα που ειμαστε αγχωμένοι ή στενοχώρημενοι. Απεναντιας, εμένα μου κόβεται η όρεξη μαχαίρι. Στην εποχή αυτή δε νοείται άνθρωπος που να μην τρώει. Είδατε πουθενά σε κανένα περιοδικό ή στην τιβι ως θέμα :"Πώς να πάρετε βάρος; " Εγώ καημό το έχω πάντως. (Και να το δω και να πάρω λίγα κιλά! :Ρ ) και όχι, η αμεση απάντησή που θα πουν όλοι:"τρωγε περισσότερο" δεν είναι τόσο εύκολη, όσο ακούγεται, όταν ο μεταβολισμός σου είναι τέτοιος. ΥΓ: δε μπορώ να καταλάβω, γιατί το σχόλιο σου έχει αρκετές αρνητικές. Ή μάλλον μπορώ: δε μπορούν να μας καταλάβουν...