Διαχωρίζω εξ'αρχής την θέση μου ότι εφόσον δεν έχω ζήσει στην αγγλία, τα όσα ξέρω για το πολιτικό και κοινωνικό της "έργο" τα γνωρίζω τελείως αμέτοχα και εκ του ασφαλούς. Απλά διαφωνώ με το να ισοβαθμίζεις τον θάνατο κάποιου με την πολιτική εδώ σταδιοδρομία του. Η Θάτσερ πολιτικά είχε "ξοφλήσει" χρόνια, ο φυσικός της θάνατος θα έπρεπε να χαίρει περισσότερου σεβασμού. Κατανοώ το μένος του μέσου άγγλου ενάντια της, και ξέρω πως στην ελλάδα θα ήμασταν μακράν χειρότεροι σε ανάλογη περίπτωση (και mark my words για όταν θα έρθει η ώρα του μητσοτάκη) αλλά το να πανηγυρίζεις το θάνατο μιας 87χρονης έτσι, είναι too much να το πω και αγγλοπρεπώς. Το ποια ήταν το έχει κρίνει ήδη η ιστορία άλλωστε. Από'κει και πέρα, κατανοητό μεν το μένος, αλλά όχι απαραίτητη τέτοια εκδήλωση του. Όσο για τους ελληναράδες μας που το σχολίασαν έτσι, έχει γράψει και για αυτούς η ιστορία. Κάποτε κλαίγανε και πενθούσαν για τον παπανδρέου πατέρα, τώρα βλέπουν πόσο είχε βάλει και αυτός το χεράκι του στα σημερινά. Άλλες ξεφτίλες αυτές, μεγαλύτερες.Ο αποθανών δεδικαίωται έχω να πω. Το ποια ήταν, τι έχει κάνει και το κατά πόσο άξιζε την δημόσια κατακραυγή είναι γνωστά. Αλλά εν όψη του θανάτου της, μόνο η σιωπή είναι πρέπουσα.
