Toν εργάτη από το Λιντς ή το Μπέρμιγχαμ τον καταλαβαίνω. Του στέρησε την δουλειά, την αξιοπρέπεια, τον έδειρε, του γκρέμισε τον κοινωνικό ιστό που διαβιούσε και, κυρίως, τον στοχοποίησε δαιμονοποιώντας τον. Άυτός δικαιούται να την βρίσει, όπως άλλωστε, σε ενα μικρότερο βαθμό, ένας αστός του Καράκας τον Τσάβες.Ο 30άρης Έλληνας που βρίζει σκαιότατα τη νεκρή Θάτσερ, ωστόσο, μου θυμίζει κάτι 16χρονα που χορεύουν ζειμπέκικο με τον πόνο να ρέει από κάθε πόρο του δέρματος τους: μόνο μούρη και τουπέ