#7 Το να φτιάχνεις τρελά σενάρια στο μυαλό σου το κατανοώ, από τη στιγμή που νιώθεις ότι είσαι σε αδιέξοδο. Το να τα βάλεις και σε εφαρμογή όμως είναι άλλη ιστορία. Επίσης, γιατί εν τέλει είσαι σε αδιεξοδο;Πρώτ' απ' όλα, λες "έχουμε σκεφτεί την υιοθεσία" και το αφήνεις εκεί. Και, τι, δεν την ξανασκεφτήκατε; Ειδικά σε μια εποχή που έχει γεμίσει η χώρα εγκαταλελειμμένα παιδιά;Αλλά και στο θέμα του δωρητή, δεν καταλαβαίνω γιατί είναι τόσο κάθετος, αφού αναγωνρίζει το πρόβλημα της δικής του κληρονομικότητας. Αποκλείεται να το ξαναθίξεις; Αν του πεις ότι, προκειμένου να μείνεις άτεκνη, προτιμάς να τον χωρίσεις, θα παραμείνει ανένδοτος;Αυτό που προτείνεις πάντως είναι ότι χειρότερο. Αν δεν θέλει παιδί από ξένο σπέρμα, θεωρείς ωραίο να του το κάνεις κρυφά και να το καταλάβει μετά από 7 χρόνια ας πούμε; Ειλικρινά, είσαι σίγουρη ότι θα χρειαστεί καν τεστ DNA; Τόσο generic χαρακτηριστικά έχουν ο άντρας και ο φίλος σου; Εγώ αν ήμουν ο Γούντι Άλεν (είχαμε και την κουβέντα του χθες) δεν θα χρειαζόμουν τεστ για να καταλάβω ότι ο Ρόναν Φάροου δεν είναι γιος μου. Βασικά και τώρα, που δεν είμαι ο Άλεν, πάλι δεν χρειάζομαι τεστ.
