Δηλώνω εκ προοιμίου την μηδενική μου εθνικιστική και τοπικιστική έφεση. Θεωρώ πως κατά μέσο όρο η σύγχρονη ελληνική πολιτισμική πραγματικότητα έχει τόση σχέση με την αντίστοιχη αρχαιοελληνική, όσο και το γοριλάκι του Λάκη με τα Ψηλά Ρεβέρ με τον Στήβεν Χώκινγκ. Η κοινωνία μας έχει βάλει τα δυνατά της, ώστε να μας αποδείξει πως έχουμε κάθε λόγο να την απαξιώνουμε περαιτέρω, μέσα από τα πλείστα σχετικά ερεθίσματα που μας παρέχει.Εντούτοις η νεόκοπη αρθρογράφος Κοτσώνη αποδεικνύει πως είναι μέρος του προβλήματος που στηλιτεύει κι όχι λύση του. Με ένα ανερμάτιστο καταγγελτικό κείμενο κατορθώνει να εκτεθεί πρωτίστως η ίδια, δευτερευόντως η μαθητική ανοησία ή η μικρόνοια των καθηγητών. Αναφέρεται σε «Ελγίνεια», σε «μάρμαρα» και σε «ένα μάτσο πέτρες», αντί να αξιοποιεί πιο ακέραιους όρους, όπως «γλυπτά» και «πολιτιστική κληρονομιά», ίσως γιατί έχουν βαρύνουσα σημασία, αποδεικνύοντας πως η σχέση της με τον πολιτισμό περιορίζεται στην απόλαυση της εισόδου του Tobey Tobey Maguire σε ένα σινεμά και στο κάτωθι αυτοπροσδιορισμό: «When she’s not biting her nails, bringing people into uncomfortable situations, or fantasizing about her marriage to Jarvis Cocker she enjoys writing for Ozon and keeping up with anything that has to do with the Kardashians». Αν μη τι άλλο οι συγκεκριμένες αδελφές βρήκαν τη ρεπόρτερ που τους αξίζει, το δε Star μια άξια προσθήκη στο δυναμικό τους: http://www.vice.com/read/the-vice-athens-riot-tour. Το άρθρο βρίθει δηθενιάς και έπαρσης. Μια αστοιχείωτη δημοσιογραφίσκος σβήνει μονοκονδυλιά πανανθρώπινες κι όχι μόνο ελληνικές αξίες. Μπερδεύει το εθνικό με το εθνικιστικό και τελικά καταλήγει να συγχέει το πλέον υγιές ενδιαφέρον για την αρχαία παρακαταθήκη με τους φιλοναζιστές και την τουριστική εμπορευματοποίηση. Ίσως γιατί μέχρι εκεί μπορεί να φτάσει ο νοητικός της συνειρμός. Μιλάει για ευαίσθητες εποχές κι επικαλείται την ανάγκη για προσοχή, την ίδια ώρα που στη συνείδησή της μοιάζει να επιτρέπεται η διεκδίκηση των γλυπτών μόνο από ορισμένους σκίνχεντ ή τίποτα παραληρηματικούς μουτζαχεντίν εθνικιστές. Κι έτσι η εθνική συνείδηση κατέστη προτεκτοράτο κι εργολαβία αυτών των τελευταίων, γιατί κάθε άλλος που αντιλαμβάνεται την έννοια κόσμος και πατρίδα ως προέκταση του σπιτιού, της γειτονιάς και της πόλης του, δέχεται τα πυρά της κάθε Κοτσώνη ως υπόλογος απέναντι στο προφανές. Είναι όμως εξίσου συνένοχη η ανοησία της κάθε -ανίκανης να αντιληφθεί την σημασία της ιστορικής κληρονομιάς- φωνής για το σημερινό κατάντημα. Εκείνης που αντί να εκτιμήσει απενοχοποιημένα κι άνευ εθνικιστικού οίστρου το πολιτιστικό μεγαλείο του Παρθενώνα, απαξιώνει και παραγνωρίζει.Ίσως θα έπρεπε η Κοτσώνη να κάνει μια βόλτα από το Μουσείο της Ακρόπολης, τώρα που η εφηβική της επιπολαιότητα δεν συνιστά δικαιολογία, για να επανεκτιμήσει τις προτεραιότητές της περί τέχνης. Δεν αξιώνω φυσικά να ματώσει η ψυχή της απ’ την παρουσία ορισμένων αντιγράφων στη θέση των απαχθέντων γλυπτών, από μια παγκόσμια ομορφιά που παραμένει ημιτελής…είμαι σίγουρος πως θα γεμίσει το πολιτισμικό της κενό από το επόμενο επεισόδιο του Spiderman, έστω κι αν απουσιάζει ο Tobεy.
