Ο Τσαλαπάτης έκανε μια ποιητική κριτική μεγάλης ουσίας. Βούτηξε κατευθείαν στη πηγή. Τυγχάνει να είναι ποιητής για αυτό και το κατάφερε. Προκαλώ τον οποιονδήποτε να το προσπαθήσει. Η κριτική (γενικά σαν δημοσιογραφικό είδος) δεν είναι εύκολο πράγμα. Άσχετο αν έχει περαστεί έτσι στην Ελλάδα επειδή ο κάθε γκάγκανος γράφει ότι μαλακισμένη άποψη έχει και την ονοματίζει κριτική. Κριτικός είναι και ο Κοσμάς Βίδος (μπουχαχαχαχαχαχα), κριτικός και ο Roger Ebert που έχει πούλιτζερ. Δεν είναι το ίδιο. Η κριτική του Τσαλαπάτη δεν είχε πολιτικά κίνητρα και κριτήρια. Καμία σχέση. Το ότι υπάρχει μια πολιτική μπηχτή (ΜΙΑ), εκεί για το συμψηφισμό ΣΥΡΙΖΑ/Χ.Α. είναι σε μια ενότητα που σκιαγραφεί το ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΠΡΟΦΙΛ του Μπογδάνου και ήταν μπηχτή στην δημοσιογραφική του προσέγγιση. Δεν έχει να κάνει με το τι ψηφίζει ο Τσαλαπάτης και τι ψηφίζει ο Μπογδάνος (που ομολογώ δεν ξέρω τι ψηφίζει και λίγο με νοιάζει). Πιχι αν πει κάποιος ότι η πιο αποτυχημένη συνέντευξη του αιώνα ήταν αυτή του Μιχαλολιάκου στον Μπογδάνο χτυπάει πολιτικά τον Μπογδάνο ή απλά του αποδίδει τις δημοσιογραφικές ευθύνες που έχει; Με όλο τον σεβασμό, νομίζω πως όσοι κάνουν αναφορά σε πολιτική κριτική απλά έχουν βγάλει ένα αυθαίρετο συμπέρασμα επειδή η κριτική φιλοξενήθηκε σε αριστερό site και αναπαράχθηκε από αριστερά sites. Αλλά με την κριτική ασχολήθηκαν και συμφώνησαν και μη αριστεροί. Την πόσταραν και λογοτεχνικά sites που κρατάνε ουδέτερη στάση στα πολιτικά και δεν τοποθετούνται. Αν ήταν μια ξεκάθαρη πολιτική κριτική δεν νομίζω να την πόσταραν. Εγω δεν ανάγνωσα καμία πολιτική κριτική πάντως. Κρατάω μια περίπτωση να έχω κάνω λάθος εγώ και περιμένω να διαβάσω και άλλες γνώμες.ΥΓ. Ο Τσαλαπάτης υπήρξε ειρωνικός στην κριτική (εκεί στα περί hipster - αλλά που να με πάρει θεωρώ ταίριαζε, ο Μπογδάνος έγραφε για gangsta μέσα, δηλαδή... GANGSTA! YO) αλλά δεν νομίζω πως πέρασε σε χλευασμό. Ο χλευασμός είναι διαφορετική έννοια από την ειρωνία. ΥΓ 2 Συγνώμη για τη γλώσσα μου