Αυτόν τον τρόμο του να μείνω μόνος και εκτός σχέσης ποτέ δεν τον κατάλαβα. Γιατί οι άνθρωποι φοβούνται πιο πολύ αυτό και όχι το: έχω καταδικάσει τον εαυτό μου να ζει με έναν άνθρωπο που δε μου ταιριάζει, δεν περνάμε καλά και ως εκ τούτου χάνω ευκαιρίες να περνάω ζάχαρη "μόνος" μου και να γνωρίσω κάποτε το άτομο με το οποίο θα είμαι καλά;