τωρα αν οι δημοσιογραφοι γενικοτερα εχουν παθει αμνησια κ αφηνεται μονο στη Διεθνη Αμνηστια το γεγονος το μη μεμονωμενων περιστατικων βιας της αστυνομιας (θεσμος που οριζεται απο κρατος) καθως κ της συγκαλυψης, μπορω να πω οτι διαπιστωνω την ελλειψη για παρακινηση κριτικης σκεψης των αναγνωστων απο τα ΜΜΕ κ γιγαντωση της υπερπληροφορησης χωρις συνοχη κ δυνατοτητες αφυπνισης.