Ο Κ. Μπίρης στο βιβλίο του Αι Αθηναι, αναφέρει ότι μεγάλες καταστροφές στις αρχαιότητες έγιναν κατά τον 18ο και 19ο αιώνα από τους αρχαιολάτρες περιηγητές που όταν δεν μπορούσαν να να πάρουν ολόκληρα αγάλματα έσπαγαν μύτες, χέρια, πόδια κλπ για να τα πάρουν ενθύμιο μαζί τους. Όσο παράδοξο και να μας φαίνεται οι Τούρκοι προστάτευαν τις αρχαιότητες. Ο Ελγιν εκμεταλλεύτηκε την ήττα των τούρκων και με διπλωματική πίεση πέτυχε άδεια να πάρει ΚΙΝΗΤΑ ευρήματα (όπως αγάλματα) από την Ακρόπολη και όχι τμήματα ναού (ζωφορος και μετωπες).Όσον αφορά στη χρήση ως οικοδομικού υλικού αρχαίων καταλοίπων αυτό γινόταν πάντα και παντού, ακόμα και στην Ακρόπολη της εποχής του Παρθενώνα, πχ στο αναλημματικό τείχος χρησιμοποίησαν τους σπονδύλους από τους κίονες του προηγούμενου ναού. Στη νεώτερη εποχή δεν θα σκαρφάλωνε κανείς στην κορυφή του ναού για να σπάσει τη ζωφόρο και τις μετώπες για οικοδομικό υλικό. Θα ήταν πιο εύκολο να σπάσει το βράχο ή να πάρει έτοιμο πεσμένο υλικό.