Χρόνια τώρα σκέφτομαι την αγάπη του Νίκου Δήμου για τη ζωή και το θρήνο του για τη φοβία του για το θάνατο. Από την άλλη, τολμώ να πω ότι μόνο κάποιος που φοβάται και μισεί το θάνατο τόσο πολύ, θα μπορουσε να έχει ένα τόσο αξιόλογο και πολυσχιδές πνευματικό έργο (κατά τη γνώμη μου, βαθύτατα και ειλικρινέστατα ηθικό, με την έννοια ότι καταφάσκει στην αξία Άνθρωπος). Παλαιότερα με ενοχλούσε πολύ που ένας τόσο φιλοσοφημένος άνθρωπος φοβάται ή καλύτερα θλίβεται αναλογιζόμενος το Αναπόφευκτο τέλος μας και τέλος του. Και θα ήταν πολύ βλακώδες εκ μέρους κάποιου να προσπαθήσει να τον... παρηγορήσει, επειδή ο θρήνος του Νίκου για το Αόρατο, δεν είναι μόνο ορθολογικός, όσο και συναισθηματικός, βιωματικός, ζωογόνος. Ο Νίκος Δήμου, όμως δεν είναι απλώς υμνητής της Ζωής και δριμύς κατήγορος του θανάτου. Είναι πρωτίστως ο μανιασμένος εραστής της Ζωής. Και ό,τι δημιουργησε ήταν αποτέλεσμα αυτού τού πάθους του, αυτής του της αφοσίωσης. Ούτε μια στιγμή δεν πρόδωσε τη Ζωή. Την υπηρέτησε με τα ποιήματά του, με το βιβλίο των Γάτων, με τα αφηγήματά του και με τους στοχασμούς τους.Ακόμη και ο οθρολογισμός του (ελπίζω να μου συχωρεθεί αυτή μου η αυθαιρεσία)θα μπορούσε αν αποδοθεί στη ολοκληρωτική του Πίστη προ τη Ζωή, το Φως, τον Ήλιο, το Ερωτικό Κορμί, το Πάθος, την Ποίηση και τη Δημιουργία. (Γιατί με τον ορθολογισμό του μάχεται το ζωντανό θάνατο του ανθρορθόλογου, φανατισμού, του ρατσιμού και της ανελευθερίας.)Εν τέλει ο Νίκος είναι ορκισμένος μαχητής/αρνητής του Άσάλευτου, που λέει ο Ελύτης. Με αυτή του την αποσκευή κυνήγησε το όνειρο της Ζωής, περιπλανήθηκε έξω και μέσα του ως γνήσιος Οδυσσέας, στη θάλασσα της επιστήμης, των αισθήσεων, της μουσικής, της Τέχνης ευρύτερα, αλλά και του Λόγου.Κι είναι ακόμη και τωρα που πλησιάζει τα ογδόντα του ο δρόμος του μακρύς και είναι ακόμη και τώρα η ζωή του τόσο γεμάτη (διαβάστε το "Μιλώντας μ΄ έναν αγανακτισμένο νέο για επαναστάσεις" και θα με καταλάβετε), ώστε ούτε και ο Καβάφης δεν θα τολμούσε να του ψιθυρίσει τρυφερά "αποχαιρέτα την Αλέξανδρεια που χάνεις"...Νίκο, σ΄ ευχαριστούμε για το θάρρος σου.
