Από πού να το πιάσεις το θέμα και πού να τ' αφήσεις;; Να επικεντρώσεις στα παπιέ ντε κωλ-πτυχία ή συγκεκριμένα στα MBA που έχει φτάσει σήμερα να έχει κι η κουτσή μαρία;; Στην αγορά εργασίας που εδώ και 3-4 χρόνια έχει σταματήσει να αναζητά τον ικανότερο και επικεντρώνεται όχι απλώς στο φθηνότερο αλλά και στον περισσότερο απελπισμένο;; Στην εξίσωση του μεταπτυχιακού π.χ. Χρηματοοικονομικών της ΑΣΟΕΕ (ΟΠΑ για όποιους ξινίσουν) με αυτό του "Κόλετζ" από το τελευταίο κωλοχώρι της Σκωτίας;; Απ' τις "μιλημένες" δουλειές και τις θέσεις με τις οποίες κάποιοι είναι "παντρεμένοι" από την ημέρα που γεννιούνται; Για τις αγγελίες και συνεντεύξεις - "βιτρίνες" (δεν έχουμε σκοπό να προβούμε σε προσλήψεις, απλώς βολιδοσκοπούμε πόσο (προς τα κάτω) μπορούμε να πιέσουμε τους μισθούς (ξεφτίλας)); Για το ότι αν δεν έχεις τελειώσει ιδιωτικό σχολείο και ο μπαμπάς σου δεν είναι "κάποιος" δε σε σώνει ούτε διδακτορικό να έχεις ούτε να δουλεύεις σαν το σκυλί το μαύρο δέκα χρόνια;; Για το ότι το "ΜΒΑ" έχει ανακηρυχθεί στη μεγαλύτερη παπαροπανάκεια απόδειξης της "αξίας" των "μεγαλο"στελεχών;; Μη μιλήσω για την καινούργια "μόδα"... "αρκεί να έχεις τελειώσει Πολυτεχνείο" και αμέσως κάνεις φιτ σε οποιαδήποτε (μα οποιαδήποτε!) θέση μέσα σε μια επιχείρηση, ακόμα κι αν σου λείπουν χίλια δυο άλλα πράγματα που καθιστούν κάποιον "σωστό επαγγελματία", παραγωγικό, συνεργάσιμο κτλ. κτλ. . . . Τα χάλια μας τα μαύρα!
Σχολιάζει ο/η