Παρίσιε εγώ πριν γίνω μητέρα ήμουν 100% σίγουρη ότι ο πατέρας υπάρχει δεν υπάρχει, το ίδιο είναι! Δεν το είχα περάσει από λογική διεργασία ποτέ. Το θεωρούσα δεδομένο και πέραν αμφισβήτησης, επειδή ο δικός μου πατέρας υπήρχε δεν υπήρχε, δεν έκανε καμία διαφορά! Όμως από τότε που γεννήθηκε η κόρη μου άνοιξαν τα μάτια μου σε μια εντελώς νέα πραγματικότητα, βλέποντας τον σύζυγό μου στον ρόλο του πατέρα και την σχέση του με την κόρη μας! Προφανώς έχω αναθεωρήσει και αντιλαμβάνομαι τα πράγματα εντελώς διαφορετικά.Καλώς ή κακώς εμείς οι περισσότεροι έχουμε μεγαλώσει σε πατριαρχικές οικογένειες που ο ρόλος του πατέρα στην ανατροφή των παιδιών ήταν μικρός και όχι σημαντικός (όπως της μητέρας). Ίσως γι' αυτό ακουγόμαστε κάπως.. δογματικές. Μην μας αποπαίρνεις.. βελτιωνόμαστε.