@Εξωγηινη, καταλαβαινω ειλικρινα. Δεν υποτιμω τα συναισθηματα σου. Αλλα πολλες φορες πεφτουμε στην παγιδα τους παροντες-αποντες να τους βγαζουμε λαδι. Αλλωστε δεν εκαναν και κατι κακο, χμμμμ μηπως δεν εκαναν και κατι καλο; μηπως δεν εκαναν απολυτως τιποτα; μηπως η ανατροφη επεσε στα χερια ενος μονο; η μονη ενσταση ειναι αυτη. Ειλικρινά δεν υποτιμω τα συναισθηματα σου.@συννεφια. Γενικα να απαντησω πως οχι δεν αισθανθηκα στιγμη οτι ο δεσμος μου με τον μικρο ειναι ισχυροτερος απο αυτον του πατερα του. Μαλιστα το πρωτο του βραδυ το περασε στην αγκαλια του μπαμπα του και παντα τον ηρεμει εξισου η αγκαλια και τον 2 (εξαιρεση οταν ειναι αρρωστος).Κατα τ'αλλα ισως θα επρεπε καπου εδω να πω οτι νομιζω οτι ειμαι αυτο που οι πλειοψηφια των μαμαδων δεν εκτιμα: δεν θηλασα,γυρισα στη δουλεια με μεγαλη μου χαρα, δουλευω φουλταιμ και συνεχιζω να θελω εκείνη την προαγωγή. Και με τον πατερα του μοιραζομαστε τα παντα, και ειδικα την ανατροφη του. Ο πατερας του δεν ειναι ελληνας... ελπιζω αυτο να μην εχει σχεση πλεον.
