Αγαπητέ-ή μου, δεν βρίσκω σκόπιμο να σας κάνω την απάντηση που είχα ετοιμάσει, αντ' αυτής όμως, θα παρατηρήσω τα εξής:Απ’ τα τριάντα-κάτι σχόλιά σας εν τω συνόλω, και κατ’ αναλογία 1/3 αφορούν στην σχέση των γονιών με τα ομοφυλόφιλα παιδιά τους, οπού αναπαράγετε με τρόπο καρμπόν τα περί δικαιώματος των γονέων στην αιώνια θλίψη κ.λπ..Παραθέτω το παρακάτω σας σχόλιο:«...ευχομαι να μην μου τυχει... ετσι με θελετε? να αλλαξω γνωμη ΑΝ το παιδι μου ειναι ομοφυλοφυλο?»(στο θέμα γκέι-ντάουν http://www.lifo.gr/mag/features/3495)Μου κάνει εντύπωση που τη σκέψη σας φαίνεται να διακατέχει -τόσο πολύ πλέον- η μελλοντική, εντελώς υποθετική περίπτωση να σας προκύψει κάποιο παιδί ομοφυλόφιλο.Έχω την εντύπωση πως έχετε σαφή και μάλλον αδικαιολόγητη εμμονή-φοβία και ίσως θα ήταν καλό να προβείτε σε κάποια διεργασία με τον εαυτό σας, με την αρωγή κάποιας-ου (άνευ οπισθοδρομικών αντιλήψεων, βεβαίως) ειδικής-ού.
